Gaueko iluntasunak itsasoaren gainazala estaltzen zuen, eta urak misterioz betetako dirdira zuen. San Juan gauaren bezperan, Mikel izeneko gazte bat bere arrantzontzian zegoen Gaztelugatxeko itsaslabarretan. Arrantzale gaztea zen, bere aitaren ofizioa jarraitu zuen eta bizitzan abentura handirik izan ez zuen mutila. Baina gau hartan, bere patua betiko aldatuko zen.

Olatuek itsaslabarren aurka jo eta jo egiten zuten, soinu hotsak gaueko isiltasuna apurtuz. Mikel olatu artean zebilen, bere arrantza-sareak uretatik ateratzen. Halako batean, sarean zerbait astuna sentitu zuen. Itsasoko izaki bat harrapatu zuela pentsatuz, arreta handiz tira egin zuen. Bere begien aurrean, harridura handiz, harri itxurako zerbait agertu zen. Baina ez zen harri arrunt bat, izaki magiko baten arrautza zen, dragoi baten arrautza hain zuzen ere.

Arrautza eskuetan zuela, Mikel uretatik atera eta txalupan jarri zen. Arrautza berotzen hasi zen eta apurka-apurka, arrakalak agertzen hasi ziren. Mikel begiak zabalik, izututa eta liluratuta zegoen. Azkenean, arrautza guztiz ireki zen eta bertatik dragoi txiki bat atera zen, bere hegalak astinduz eta begiak distiratsuak.

“Kaixo,” esan zuen Mikelek zalantza apur batekin. “Ni Mikel naiz.”

Dragoi txikiak begiratu zion eta txistu arin bat egin zuen, adiskidetasun seinale moduan. Mikelek ulertu zuen dragoiak ulertzen zuela eta bere laguna izango zela. Dragoiari Txiki izena jarri zion.

Txiki eta Mikel lagun bihurtu ziren berehala. Dragoi txikiak, nahiz eta oraindik hegan egin ezin zuen, abentura handiak iragartzen zituen bere presentzia magikoarekin. Berehala konturatu ziren Gaztelugatxeko itsaslabarrek sekretu handi bat gordetzen zutela. Txikik itsaslabarren sakonetan zerbait aurkitu behar zutela sentiarazi zion Mikelek.

Goizaldean, Mikel eta Txiki Gaztelugatxeko kobazulo sakonetara abiatu ziren. Han, mapa zahar bat aurkitu zuten, piraten altxor baten kokapena adierazten zuena. Mikel eta Txiki konturatu ziren altxor horrek sekretu magiko bat gordetzen zuela, eta bere eskuetara iristeko pirata gaiztoei aurre egin beharko zietela.

Hurrengo egunean, pirata ontzi bat hurbildu zen Gaztelugatxera. Piratak, altxorraren berri jakinda, itsaslabarretara hurbildu ziren. Mikel eta Txiki prest zeuden hauei aurre egiteko. Txikik bere ahalmen magikoak erabiltzen zituen piratak uxatzeko eta Mikel bere abileziaz baliatzen zen.

Borrokaldi gogor baten ondoren, Mikelek eta Txikik piratak garaitu zituzten. Mikel mapa zaharra jarraituz, altxorraren kokapenera iritsi zen. Kutxa bat aurkitu zuten, eta barruan Gaztelugatxeko sekretu handiena zegoen: dragoi zahar baten eskumena, bere botereak eta jakituria gordetzen zituena.

Mikel eta Txiki sekretu horrekin, Gaztelugatxeko itsaslabarrek bakea eta harmonia berreskuratu zuten. Dragoiaren botereekin, Mikel arrantzale gaztea heroia bihurtu zen, eta Txiki, bere lagun leialena, beti ondoan izan zuen. Gaztelugatxe eta bere inguruko herriak bakean eta segurtasunean bizi ziren, dragoien eta gizakien arteko adiskidetasunari esker.

San Juan gauaren magia beti presente zegoen, eta Mikel eta Txiki, elkarrekin, betiko abenturetan murgilduta jarraitu zuten, Gaztelugatxeko sekretu magikoak eta bere historia zaintzen.

Egun batean, Mikel eta Txiki beren abentura berri batean murgildu ziren, Gaztelugatxeko itsaslabarretan misterio berriak aurkituz. Piratak desagertu arren, itsasoko izaki mitologikoek eta naturaren indarrek beti ekartzen zituzten erronka berriak. Txikik hazten jarraitzen zuen, eta bere hegalak indartzen ziren heinean, abilezia berriak garatzen zituen. Mikelek, bere aldetik, arrantzan eta borrokan trebetasun gehiago lortzen zituen, bere herria eta lagunak defendatzeko prest zegoelarik beti.

Gaztelugatxeko herritarrek Mikel eta Txikiren ausardiaz hitz egiten zuten, eta haien istorioak belaunaldiz belaunaldi transmititzen ziren. Haurrek amets egiten zuten Mikel eta Txikirekin abenturetan parte hartzeaz, eta helduek haien adiskidetasunaren eta ausardiaren eredua jarraitzen zuten.

Urteak igaro ahala, Mikel eta Txiki beste herri eta lurretara ere bidaiatu zuten, beti Gaztelugatxeko sekretuak babestuz eta bakea eta harmonia zabalduz. Munduko izaki mitologikoek eta giza komunitateek errespetua eta miresmena zieten, eta haien izenak ospetsu bihurtu ziren.

Azkenik, Gaztelugatxeko dragoiaren sekretua ez zen soilik altxor bat, baizik eta adiskidetasunaren, ausardiaren eta maitasunaren indarra zen. Mikel eta Txikik ulertu zuten magia ez zegoela bakarrik objektuetan edo izakietan, baizik eta bihotzetan eta elkarrekiko konfiantzan. Horrela, beren bizitzako abentura handienak konfiantzaren eta maitasunaren bidez gainditu zituzten, eta haien historia betirako geratu zen Gaztelugatxeko labar eta uretan.

San Juan gauaren distira beti presente zegoen, eta Mikel eta Txiki, elkarrekin, betiko abenturetan murgilduta jarraitu zuten, Gaztelugatxeko sekretu magikoak eta bere historia zaintzen. Haien istorioak betirako inspirazio iturri izaten jarraitu zuen, eta Gaztelugatxeko magia eta historia beti bizirik mantendu zen.