Ipuina Irati sirena, Bilboko itsasadarraren laguna

Irati sirena zen, Bilboko itsasadarran bizi zen sirena bakarra. Bere lagunak arrainak ziren, eta berarekin arreta handiz arduratzen ziren. Irati pozik bizi zen ur azpian, baina gizakiak ere ezagutu nahi zituen. Itsasadarreko zubien azpian, hiriko ume batzuk ikusten zituen, eta berarekin jolastu nahi zituen. Baina nola egin dezake, bere izarra ezkutatu gabe?

Irati sirenak plan bat pentsatu zuen. Arrain lagun batek, Kepa izenekoa, zubien azpian zegoen zulo bat aurkitu zuen, eta bertan sartu zen Irati. Zulo horretatik, itsasadarreko umeak ikusi ahal zituen, baina haiek ez zioten ikusten. Irati sirenak umeen jolasak ikusten zituen, eta berarekin jolasteko gonbidapena egiten zien. Baina umeek ez zuten entzuten, eta Irati sirenak triste sentitu zen.

Egun batean, Irati sirenak zuloan zegoela, itsasadarreko ume bat, Aitor izenekoa, bere pilota urera erori zitzaion. Aitorrek pilota bila joan zen, eta zuloa ikusi zuen. Zulo horretatik, Irati sirenak ateratzen zen, eta Aitorrek bere begiak zabaldu zituen. Irati sirenak Aitorri irribarre bat egin zion, eta pilota eskaini zion. Aitorrek pilota hartu zuen, eta Irati sirenak esan zion:

• • Kaixo, ni Irati naiz, eta sirena naiz. Zer moduz zaude?
  • Kaixo, ni Aitor naiz, eta gizakia naiz. Oso ondo nago, eskerrik asko. Eta zu?
  • Ni ere ondo nago, baina pixka bat bakarrik sentitzen naiz. Nire lagunak arrainak dira, baina gizakiak ere ezagutu nahi ditut. Zurekin jolastu nahi nuke.
  • Benetan? Baina nola egin dezakegu? Ezin duzu urtik irten, eta nik ezin naiz ur azpian aritu.
  • Ez da arazorik. Zulo honetan sartu zaitez, eta han jolastuko dugu. Ez daude arriskurik, eta ez gara ikusiko.
  • Ondo, baina ez duzu nire lagunei esango, mesedez. Ez dut nahi inork jakin sirena bat ezagutzen dudala.
  • Ongi, nik ere ez dut nire lagunei esango, mesedez. Ez dut nahi inork jakin gizaki bat ezagutzen dudala.

Irati sirenak eta Aitorrek zuloan sartu ziren, eta han jolastu zuten. Irati sirenak pilota bota zion Aitorri, eta Aitorrek pilota hartu zuen. Gero, Irati sirenak kantatu zion Aitorri, eta Aitorrek kantatu zion Iratiri. Gero, Irati sirenak kontatu zion Aitorri, zer moduz bizi zen ur azpian, eta Aitorrek kontatu zion Iratiri, zer moduz bizi zen hirian. Biak oso ondo pasatu zuten, eta lagun egin zuten.

Irati sirenak eta Aitorrek zuloan jolasten jarraitu zuten, egunero. Umeen lagunek ez zuten jakin zer egiten zuten, eta arrainek ere ez zuten jakin. Irati sirenak eta Aitorrek sekretua mantendu zuten, eta elkarrekin pozik bizi ziren. Irati sirenak ez zuen gehiago bakarrik sentitu, eta Aitorrek ere ez zuen gehiago pilota galdu. Irati sirenak eta Aitorrek Bilboko itsasadarraren lagunak ziren, eta horrela jarraitu zuten, beti.

Bukaera